Debbie

En dan kom je op zondag (26 maart) aan in Agnes Water een erg klein plaatsje,  waar eigenlijk niet veel meer te doen is dan surfen. Je komt daar aan en weet al dat er een cycloon opkomst is bij Airlie Beach (zo'n 7 uur rijden omhoog). Er worden grapjes gemaakt met de naam Debbie en iedereen heeft het er continu over, want bijna iedereen reist omhoog en bijna iedereen heeft een whitsundays tour (bij Airlie Beach) gepland ergens aankomende week. De grote vraag is steeds maar weer -gaat de tour door?- en -kunnen we er komen?-. De bussen naar boven en beneden worden vanaf maandag allemaal gecanceld en het is afwachten wat Debbie gaat doen als ze eenmaal het land raakt. Het originele plan was om donderdag ochtend de bus naar Airlie Beach te pakken en om vrijdag avond op de boot naar de whitsundays te stappen. Op dinsdag horen we dat de bussen niet zullen rijden tot zaterdag. Dus we gooien de planning om en boeken de eerst volgende beschikbare bus op zondag ochtend in de hoop dat deze daadwerkelijk weer zal rijden. Op dat moment is het alleen nog maar te hopen dat de geboekte tour wordt gecanceld, want als dat niet het geval is, wordt het erg lastig om geld terug te krijgen. Op donderdag krijgen we dit definitief te horen. We waren nog nooit zo blij met het bericht dat zegt dat je geplande tour niet doorgaat.
Debbie besluit zichzelf nu naar beneden te gaan verplaatsen. Nu was het weer al vrij regenachtig en winderig, maar donderdag ochtend regent het aan één stuk door en dan bedoel ik echt stortregen. Buiten staan we tot aan onze enkels in het water, de buitentrap van het hostel veranderd in een waterval en mensen gaan in bikini naar de supermarkt. Om 13.00 is het ineens droog, maar vanaf nu kan niemand Agnes Water in of uit, want alle wegen die naar binnen of buiten leiden, zijn overstroomd. Sommige wel tot drie meter hoog, daar kan dus echt niets of niemand doorheen. Wanneer de zaterdag avond bussen ook gecanceld worden en de zondag ochtend bus dus ook niet meer zeker is, besluit ik samen met twee anderen op zaterdag een auto te gaan huren, want als het aan de bussen ligt, dan zitten we hier nog wel tot woensdag of donderdag vast en dan hoop ik toch al bijna in Cairns te zitten.
(Jaimy zit inmiddels weer in the outback, die was klaar met het slechte weer en het afwachten, dus die zie ik weer in Cairns)

Van zaterdag op zondag overnachten we in Rockhampton en de hostel eigenaresse weet ons te vertellen dat we op tijd zijn weggegaan, want maandag is het hier waarschijnlijk helemaal overstroomd. Wij kijken haar verward aan. Debbie is toch al weer vertrokken? Wat kan er nu nog gebeuren dan? Dat klopte inderdaad, maar Rockhampton ligt wat lager en heeft een grote rivier langs zich lopen. Alle regen die gevallen is komt nu langzaam naar beneden stromen de rivier in en die zal dan overstromen. We hebben dus een goede keuze gemaakt om een auto te huren. Anders hadden we zomaar nog een week in Agnes Water vast kunnen zitten.

Zondag eind van de middag komen we aan in Airlie Beach. Bijna geen enkele boom heeft meer bladeren aan zijn takken, behalve de palmbomen, maar die bladeren hangen bij de meeste zielig naar beneden. Veel bomen zijn ook omgewaaid en op de straten zie je nog modder liggen. Er is geen drinkwater en bijna niemand heeft stroom. Er is gratis noodwifi bij de supermarkt en er zijn verschillende plekken waar je, je telefoon gratis kan opladen. Als het om zes uur donker begint te worden, vrezen we dat we in de auto moeten slapen, want er is maar één hostel open en dat is uiteraard volgeboekt. En een hotel van 225 dollar per nacht vonden we toch wat aan de dure kant. Uiteindelijk verteld iemand ons over de noodopvang in een gymzaal bij het politiebureau. Slapen op van die blauwe gym matten, gratis avondeten en gratis ontbijt. Dit is zo slecht nog niet.

Het is me uiteindelijk gelukt om dinsdag nog mee te kunnen op de whitsunday tour. Er reden namelijk nog steeds geen bussen vanuit hier naar boven, dus ik moest toch wat doen met mijn tijd. De whitsundays waren natuurlijk niet meer zo mooi als zou moeten, maar als je nog nooit koraal hebt gezien, is elk beetje al veel. En chillen in de zon op een boot geeft je weer een beetje vakantie gevoel, want dat verdwijnt af en toe wel een beetje als je al zo lang weg bent. Daarnaast was het eten dat we kregen echt super lekker en meer dan genoeg, dat maakt alles dan weer goed.
Nu ben ik onderweg naar Cairns om daar mijn laatste weekje Australië door te brengen.